Razlika između verzija stranice "Joseph H. H. Weiler"
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
mNo edit summary |
No edit summary |
||
Red 11:
}}
*"Ispoljavanja takozvanog demokratskog deficita su ustrajna i nikakva beskrajna nabrajanja ovlaštenja Evropskog parlamenta ih neće ukloniti. U suštini to je nemogućnost Unije da razvije strukture i procese koji prikladno repliciraju ili, “prevode”, na Unijskom nivou čak i nesavršene navike vladavinske kontrole, parlamentarne odgovornosti, i administrativne odgovornosti, koje se prakticiraju u različitim oblicima u raznim Državama članicama. U suštini, dva primordijalna svojstva svake funkcionirajuće [[demokratija|demokratije]] nedostaju - veliki principi odgovornosti i predstavništva [...] Teško je ukazati u analima evropske integracije na jedan jedini primjer odgovornosti za politički neuspjeh koji bi se razlikovao od lične odgovornosti za nedolično ponašanje. To nije, zaista nije, priča o korupciji ili malverzacijama. Moj argument je da je taj neuspjeh ukorijenjen u samoj strukturi evropske vladavine. Ona jednostavno nije osmišljena za političku odgovornost. Na sličan način, nemoguće je smisleno povezati rezultate izbora za Evropski parlament sa izvedbom političkih grupa unutar prethodnog parlamentarnog zasjedanja, na način na koji je to dio oslonca političke odgovornosti unutar Država članica. / Isto tako, na najprimitivnijem nivou demokratije, jednostavno ne postoji trenutak u građanskom kalendaru Evrope gdje građanin može utjecati neposredno na ishode političkih izbora s kojima se suočava Zajednica i Unija na način na koji građani mogu kada izabiru između stranaka koje nude različite programe na nacionalnom nivou. Političke boje Evropskog parlamenta tek se veoma slabo prenose u zakonodavne i upravne ishode Unije." (''Deciphering the Political and Legal DNA of European Integration: An Exploratory Essay'')
*"U jednu ruku Zapadne države, koje su kasnije postale Države članice Evropske Unije, postale su odlučno demokratske, njihov patriotizam bio je ukorijenjen u njihovim novim ustavnim vrijednostima, narativi slave su napušteni i čak ismijavani, a mesijanske ideje države gubile su na privlačnosti. Značajno, bivše imperije, svojevremeno branjene sa ugnjetavnjem i krvlju, sada su napuštene sa žarom. / A ipak, njihov zajednički poduhvat, Evropska integracija, u mom je čitanju politički poduhvat ''par excellence'', mesijanstvo u nastanku sa središnjom figurom svoje izvorne i izdržljive političke kulture. Mobilizirajuća snaga i glavna legitimirajuća odlika koja objašnjava ne samo stalnu mobilizirajuću snagu (naročito među elitama i mladeži) već i ključne strukturne i institucionalne izbore koji su učinjeni. Ona će također dati više dubine objašnjenjima trenutnih okolnosti Evrope." (''Ibid.'')
*"Paradoks je stoga da izazov [[Legitimitet|legitimnost]]i usmjeren na praksu Suda [pravde EU] ne leži, kako se često pretpostavlja, u njegovoj hermeneutici - dobrom ishodu temeljenom na upitnom tumačenju - već baš u suprotnom: nepobitnom tumačenju, ali ishodu koji podupire, podržava, i legitimira visoko preblematični proces odlučivanja. Suštinski onda, puno vrednovana prava Zajednice koja gotovo bezizbježno služe ekonomskim interesima pojedinaca “kupljena” su u nekoj mjeri po cijeni demokratskog legitimiteta." (''Ibid.'')
*"Argument o [[Vladavina prava|vladavini prava]] kojeg pokušavam iskazati jeste da formalistički i pozitivistički [[Hans Kelsen|kelzenijanski]] modeli nisu više prihvaćeni kao da predstavljaju smislenu i normativno prihvatljivu formu vladavine prava, ako ne poštuju dva uslova: ukorijenjenost u demokratskom procesu pravotvorstva, i poštovanju temeljnih ljudskih prava. Evropski sud pravde prihvatio je drugi od ovih uslova u svojoj aktivističkoj jurisprudenciji počevši od 1969. kada je proglasio da evropske norme koje ne poštuju zajedničke ustavne tradicije Država članica, a koje su zajamčene EKLJP, neće biti prihvatljive. Razumio je da čak i demokratije mogu voditi u tiraniju večine. Njegova jurisprudencija bila je hrabra jer nije bilo ni nagovještaja te tvrdnje u Ugovorima. Umjesto toga, kada je Sud odlučio svoje prve predmete pojmovi “ljudska prava” ili “temeljna prava” nisu se nigdje mogli naći u Ugovorima. Nikada nije bilo, međutim, slične jurisprudencije povodom procesa odlučivanja u Uniji. U tom smislu Sud je saučestvovao u statusu quo." (''Ibid.'')
| |||